Naar de tandarts

Ik ben deze week naar de tandarts geweest. Wij hebben een heel fijne tandarts, maar toch geeft het altijd zo’n vreemd gevoel, naar de tandarts gaan. Behalve de reguliere tandsteen-schoonmaakbeurt, moest er ook een kleine reparatie plaatsvinden. Eind vorig jaar was er namelijk een stuk van een kies afgebroken. Een paar jaar eerder ook al eens van dezelfde kies.

“Gaat u maar zitten meneer Krook”. En dan begint de stoel langzaam achterover te bewegen. Daar wordt ik altijd een beetje achterdochtig van, wat gaat er gebeuren? Kent u dat gevoel? Dan volgt zo’n zuigbuis in je mond om het speeksel weg te zuigen en probeer ik steeds te slikken. Met een wijd opengesperde mond gaat dat lastig. Vervolgens het boren en aanvullen met specie.En dan nog het verwijderen van tandsteen met zo’n ultrasoon geluid apparaat, erg onaangenaam.

De kies is na enig boetseren weer aangevuld, maar, zei de tandarts, als er nu weer een stuk afbreekt, moet er een kroon opgezet worden. Oh jee, ik krijg pas over 3 jaar AOW, hopelijk houdt de kies het nog 3 jaar!  Gelukkig kan je hier kiezen (kiezen: leuke woordspeling) tussen een kroon die in Nederland is gemaakt en een die in China is gemaakt  en dus goedkoper is, vertelde de tandarts. Als ik dan voor de spiegel in mijn mond kijk naar die Chinese kroon, zie ik: “made in China”, of te wel “中国制造”. Hopelijk is die Chinese kroon niet voorzien van een chip die alles wat ik zeg en doe, registreert.

Rolstoelen

In de afgelopen weken heb ik het gehad over stints en scootmobielen en kortgeleden ook over patiënten in revalidatiecentrum Wiekendael die een rolstoel gebruiken om zich voort te bewegen. Veel rolstoelen moeten handmatig worden aangedreven. Maar ik zag er ook veel elektrische rolstoelen. In zo’n elektrische rolstoel schuilt een onvermoed gevaar zoals in onderstaand filmpje te zien is.

De  warmtepomp

Vorige week schreef ik over de e-auto en dat ons elektriciteitsnet aanzienlijk opgewaardeerd moet worden. Het gesprek van de dag is nu de warmtepomp. Ik ga niet uitleggen hoe zo’n ding werkt, maar ik zal wel kort enkele wetenswaardige feiten vermelden:

• Hij gebruikt heel veel elektriciteit die voorlopig nog voor het grootste deel opgewekt wordt in centrales die daardoor veel meer CO2 gaan uitstoten;
• Het werkt alleen met vloerverwarming. In bestaande woningen is dat vaak niet mogelijk of slechts tegen zeer hoge kosten (er schijnen momenteel speciale lage temperatuur radiatoren ontwikkeld te worden maar die zijn dan wel heel groot);
• Ze zijn veel duurder dan cv-ketels en ze maken veel herrie. Ik vermoed dat die nadelen in de toekomst wel opgelost zullen worden;
• Het is noodzakelijk dat de woning zeer goed geïsoleerd is anders krijg je het niet warm gestookt;
• Er zijn hybride systemen. D.w.z een warmtepomp als het niet erg koud is en daarnaast een cv-ketel op gas voor de dagen dat het wel erg koud is. Nog steeds gas dus;
• Voor het warme water van de douche heb je een elektrische boiler nodig. Weer meer elektriciteit!
• Voor al die extra elektrische energie kan je natuurlijk zonnepanelen aanschaffen. Maar dat is niet voor ieder woning mogelijk i.v.m. ligging;
• Al met al dus niet eenvoudig en erg duur!

Het is dus niet mogelijk om even snel heel Nederland van het gas te halen. Als de kolencentrales gesloten zouden worden en de gascentrales (duurder dan kolencentrales) die al jaren buiten werking zijn opnieuw opgestart zouden worden, dan zou dat al een enorme CO2 reductie geven. En onze gasapparatuur in huis kan tegen zeer lage kosten omgebouwd worden om te functioneren op buitenlands gas (als de kraan in Groningen wordt gesloten). Vreemd dat ik daar niemand over hoor.

Nu denken jullie misschien “is die Louis een klimaatontkenner??? Nee dat ben ik niet, maar ik ben het oneens met de oplossingen en het tempo. Welke oplossing ik dan wel aanvaardbaar vind, zie in het volgende filmpje van 19 minuten (dan hoef ik het hier niet uit te leggen):

De krant

Deze week trokken twee foto’s (die niets met elkaar te maken hebben) in de krant mijn aandacht. De eerste foto van een geel hesje bij een truck. Veel ophef en emotie nadat een demonstrant door een vrachtwagen van een, in paniek geraakte, chauffeur dodelijk was geraakt. Bedreigend en angstaanjagend. Je zal maar in die truck zitten en zo’n boze Belg begint de ruiten in te slaan.

De andere foto is een afbeelding van een jonge vrouw die aan veldrijden doet. Haar vader, 9 jaar geleden gestorven op 46 jarige leeftijd aan een hersentumor, was nationaal amateur kampioen veldrijden. Zijn 18 jarige dochter Elodie (wat een mooie naam trouwens) wil heel graag in de voetsporen treden van haar vader die ze heel erg mist. Een mooi gezicht met modder blijft nog steeds mooi.

De natuurpoort

Deze week is het graafwerk voor de parkeerplaats afgerond. Vanaf morgen gaan ze die plek vol rijden met zand en voorbereiden voor het bestraten.

Vandaag, een prachtige zonnige en vriezende zondag, hebben we met de natuur-wandelgroep een heel mooie wandeling gemaakt in het gebied Kleine Meer/Staatsche Heide. De vogelscore vandaag was:

• 2 buizerds
• 2 zwarte spechten (alleen gehoord, roepend naar elkaar)
• een grote groep met staartmezen
• 2x een groepje seisjes
• diverse mezen en vinken

Elektrisch rijden

Momenteel worden we in Nederland sterk gestimuleerd om milieuvriendelijker te worden door o.a. het aanschaffen van warmtepompen en de auto in te ruilen voor een elektrisch exemplaar. Ik vraag me af of onze ministers en hun ambtenaren zich wel realiseren welke consequenties hier aan verbonden zijn.

Om te beginnen verwacht ik dat de tankstations in vakantielanden de omvang van voetbalvelden zullen moeten krijgen. Stel je voor dat je in de zomer in Frankrijk of Luxemburg elektrisch wilt “tanken”.

Als we er van uitgaan dat tanken 1 uur kost en dat iedere vakantieganger niet langer dan 1 a 2 uur wil stilstaan, dan zullen er heel erg veel snellaadstations neergezet moeten worden. De tankstations langs de Franse snelweg bedienen in de zomer honderden auto’s per uur. Er zullen veel gele hesjes nodig zijn om zo veel snellaadstations aan te leggen.

De actieradius van een goede e-auto is nu ca. 400km (deze week zag ik op tv dat de meeste merken/typen niet eens 250km halen). Maar vakantiegangers met een caravan zullen niet verder komen dan ca. 250 km of nog minder en moeten dus op weg naar Zuid Frankrijk zeker 6x tanken. Dat is dus minimaal 6x1uur extra reistijd. Overigens zijn er nu nog geen e-auto’s die een caravan kunnen trekken, maar dat zal nog wel komen.

Of de e-auto milieuvriendelijker is, staat ter discussie. De stroom komt in Nederland gewoon uit een kolencentrale. De CO2 wordt dan dus op een andere plaats uitgestoten, niet uit de uitlaat maar uit de schoorsteen van de centrale. Als heel Nederland elektrisch gaat rijden, zal er op de een of andere manier veel meer stroom geproduceerd moeten worden en dat gaat niet lukken met windmolens en zonnepanelen. Tevens is het produceren van de accu een zeer vervuilend proces.

De discussie over het behalen van de klimaatdoelstellingen is in volle hevigheid losgebarsten.

Burn-out

In de Volkskrant stond vorige week een artikel met de kop:

Hoe opgebrand is Nederland?

Met daar onder:

Als we de cijfers mogen geloven zit Nederland midden in een burn-outepidemie.

Deze week stond er in BN DeStem dat  veel mensen burn-out verschijnselen krijgen door alle e-mails die ze op hun werk (moeten) lezen. Weer een nieuwe burn-out oorzaak er bij.

Ik heb eens opgezocht welke groepen mensen reële kans lopen op een burn-out. Ik heb hier onder een “beperkte selectie” van groepen mensen en oorzaken opgesomd:

Millennials (mensen geboren tussen 1980 en 2000) kampen met burn-out door een te hoog verwachtingspatroon, te hoge eisen aan zich zelf, individualistisch opgevoed etc.

Mensen die geen nee durven zeggen, mensen die sociaal onzeker zijn, mensen die moeite hebben met delegeren, mensen die vaak het woord nee moeten gebruiken, mensen die last van faalangst hebben, mensen die erg gedreven zijn, mensen die een driehoeksverhouding er op na houden, perfectionisten, te veel verantwoordelijkheidsgevoel, controlfreaks, omgevingsdruk m.b.t. normen en waarden, schuldgevoel, moeite met tijd hebben, ruimtelijke angsten, conflicten thuis of op het werk, mijn glas is half leeg, neiging tot verslaving, mantelzorgers…………………….het gaat maar door. De vraag rijst dan: “wie heeft er geen burn-out”?

Zo te zien kunnen er nog maar weinig mensen zijn die geen burn-out hebben of nog krijgen. Dertig jaar geleden noemden we het nog gewoon overspannen en waren de oorzaken veel simpeler getuige dit filmpje.

Beroepen

Archeoloog

Ik ben het eens met de reactie van George die zegt dat het plezier in een bepaald beroep erg persoonlijk is. Ik zal dan ook niet meer spreken van “vreselijke beroepen” maar van minder geslaagde beroepen. Daar valt wat mij betreft ook de archeoloog onder. Graven in de blubber naar oude grafkisten of in stuivend zand schedels verzamelen??? Graven doe ik al voldoende in mijn tuin. Maar om dat hele dagen te doen, lijkt me niets.

Ik heb een, voor deze archeologen toepasselijk, muziekje gekozen in de muziekspeler. (Voor de smartphone lezers: klik op de drie streepjes rechts bovenaan en het menu met de muziekspeler opent zich).

Aan de andere kant is het wel leuk om te ontdekken wanneer de eerste kroonkurken gebruikt werden.

Varkensfokker

Varkensfokker vind ik toch wel een vreselijk beroep. In Nieuwsuur zag ik een reportage over een varkensfokker. Iedere dag moeten dood geboren of door de zeug dood gedrukte biggetjes verzameld worden en biggetjes die erg zwak of ziek zijn, moeten ook worden verzameld om vervolgens vergast te worden. Ik zal hiervan geen filmpje bijvoegen. Dat lijkt me niet noodzakelijk om bovenstaande te onderbouwen.

Het revalidatiecentrum deel 2

Het was een bewogen week in revalidatiecentrum Wiekendaal. Na veel aandringen heeft de arts vorige week vrijdag dan eindelijk besloten een röntgenfoto te laten maken van de knie van mijn schoonmoeder. Met de heup gaat het best redelijk, maar aan de knie heeft ze zo veel pijn dat het revalideren stagneert. Ik heb direct een rolstoeltaxi besteld voor maandag om 14.30 uur. Maandagmiddag zaten we gereed bij de uitgang te wachten op de taxi. Toen de taxi om 14.45 er nog niet was, heb ik maar eens gebeld naar de centrale. “Wij kunnen u niet vinden, sorry”. Ik heb hem toch echt besteld!!! Stuur dan nu direct een taxi. nog weer een kwartier gewacht en daar was hij dan. Na de foto weer een taxi besteld en weer lang wachten. Uitslag van de foto dinsdag of woensdag. De uitslag kwam donderdag tijdens een zogenaamd “familiegesprek” met de arts en de patiënt-coördinator.

Het werd een pittig gesprek van een uur. Uit oogpunt van privacy zal ik jullie de details besparen. Hopelijk zal het verblijf in Wiekendaal draaglijker worden en de revalidatie sneller gaan.

De natuurpoort deel 3

De aannemer is maandag na de kerstvakantie direct gestart met de werkzaamheden aan de natuurpoort.

En het wandelpad krijgt steeds meer vorm.

Vreselijke beroepen

Er zijn nog weinig suggesties binnengekomen voor de lijst van de meest verschrikkelijke beroepen. Wel een reactie.

Een van de lezers, George, heeft gereageerd op mijn keuze van suppoost en stelt o.a. dat het beroep van suppoost niet altijd saai is. Hij noemt hierbij met name de suppoost die het beroemde schilderij “Whistler’s Mother” bewaakte.

https://www.youtube.com/watch?v=JDaB62torng

Het betreft hier echter een suppoost van een heel ander kaliber dan de suppoost in het museum in Breda waarover ik schreef.

Ik heb er zelf inmiddels 2 beroepen bijgezet, namelijk tandarts en weerman/-vrouw:

De tandarts omdat het me buitengewoon onaangenaam lijkt om in al die monden te kijken en peuteren. Sommige monden zijn ook heel onsmakelijk.

En niemand gaat graag naar de tandarts, dus al de bezoekers van de tandarts zitten daar met tegenzin. Daar komt bij dat ze er ook nog voor moeten betalen. Ik denk niet dat jongetjes en meisjes op de basisschool er van dromen om tandarts te worden. Ik veronderstel dat ze tandarts worden voor het geld (want ze verdienen uitstekend!) of omdat ze niets anders weten te bedenken.

De muziekkeuze voor deze week maakt het bezoek aan de tandarts veel draaglijker (speciaal voor de smartphone lezers: klik op de drie streepjes rechts bovenaan en het menu opent zich. De muziekspeler staat onderaan).

De weerman/-vrouw wordt vaak met ergernis bekeken en beluisterd omdat de boodschap niet is wat je wil horen. Te weinig zon, te veel zon, te veel regen, te weinig regen. Boeren, burgers en vakantiegangers willen allemaal wat anders.

De brenger van de slechte boodschap is bepalend voor hoe je die boodschap ontvangt. Neem nou Gerrit Hiemstra, zo’n stijve humorloze man die een vervelende boodschap brengt.

Er zijn uitzonderingen. Vroeger hadden we Helga van Leur. Maar die is met pensioen. Tegenwoordig zorgt Amara Onwuka met haar tropische uiterlijk en glimlach voor een mooi weer sensatie, ook al wordt het slecht weer.

De oudejaarsborrel

Het is een traditie geworden om op 31 december de afsluiting van het jaar te vieren met de inwoners van Wouwse Plantage. Iedereen is welkom in dorpshuis de Spil en ontvangt 2 consumptiemunten. Er was dit jaar geen huis-aan-huis communicatie geweest en daarom was de opkomst wat minder dan in vorige jaren. Maar met 85 mensen was het toch heel gezellig en er moest met enige dwang om zes uur een einde aan de middag gemaakt worden.

Het revalidatiecentrum

‘sAvonds zijn Marleen en ik naar het revalidatiecentrum gegaan waar mijn schoonmoeder van haar gebroken heup revalideert. We wisten al dat er niets geregeld was om er ook voor die mensen een gezellige avond van te maken en dus hebben wij ’s morgens 20 oliebollen bij de Jumbo gekocht voor de slachtoffers van haar afdeling.

Een groep van ca. 15 mensen zat in een halve cirkel op ruime afstand van een televisiescherm, afgestemd op RTL4. Ze waren heel erg blij met de goed gevulde oliebollen (compliment voor Jumbo). Maar verder was de sfeer tamelijk droefgeestig. De mensen, allen in rolstoelen, sommigen met een geamputeerd been (klinkt raar, zou toch moeten zijn “zonder geamputeerd been”?) en anderen met gebroken heup of ander problematisch onderstel, zaten zwijgend naar de tv te kijken. Met een stemmig muziekje werden alle overledenen in 2018 opgesomd waarna de spraakmakende cold case moorden nog eens werden besproken (Nikkie Terpstra, Milika van Doorn etc.). De zender-/programmakeuze had mijns inziens vrolijker kunnen zijn. Maar niemand die een voorstel deed voor een andere zender.

Om toch een gesprek op gang te brengen, vroeg ik mijn hoog bejaarde buurvrouw wat er met haar been gebeurd was. Ze was zeer helder van geest en kon mij in geuren en kleuren uitleggen waarom het been geamputeerd moest worden. Maar verder leek het wel of iedereen in zijn eentje naar de tv zat te kijken. Weinig gezellig dus. Om acht uur zijn we weer vertrokken om op onze eigen manier de laatste dag van het jaar af te sluiten.

De berichten in de media over verpleeghuizen e.d. zijn vaak nogal negatief, o.a. door personeelstekorten en kwalificatie van personeel. Hierna volgt een fragment uit een film over verpleeghuis Hubertusberg waar met de cliënten de post wordt doorgenomen.

https://youtu.be/GLo5N8_3QmQ

De nacht/ochtend

Gedurende de avond zwol het geweld van doffe deunen steeds verder aan werd werd Herman onze poes steeds angstiger. Haat favoriete verstopplek is onder de houtkachel. Ivo onze buitenkat was ’s middags al verdwenen, waarschijnlijk de akkers in gevlucht. Vanmorgen was hij gelukkig weer present om, samen met Herman, zijn ontbijt te nuttigen.

Het werd laat die laatste nacht van 2018 en eerste ochtend van 2019.

Kleine oorlog in Nederland (deel 2)

Na 1 (zeer ernstig) ongeval met een Stint, besluit de minister om alle Stints te verbannen. Na 1 nacht met 2 doden, 396 ernstig gewonden, Scheveningen onder de as, gesmolten fietsen, diverse uitgebrande auto’s, veel geweld tegen hulpverleners en ca. 20 miljoen aan schade besluit het kabinet……………………………………niets. Ondanks adviezen van alle relevante deskundigen en instanties heeft onze regering en al haar voorgangers zeer slappe knieën.  Maar het is ook onverantwoord beleid als je dit durft te laten voortduren. Regeringspartijen zitten in een electorale dwangbuis. Ze zijn kennelijk niet lenig genoeg om zich zonder kleerscheuren zich aan die dwangbuis te ontworstelen. En zo blijft onze “gezellige en sfeervolle folklore waar jong en oud veel plezier aan kunnen beleven”, gewoon bestaan.

Zo, dat lucht op.

Suppoost

Vorige week heb ik dochterlief geholpen met schilderen van hun klushuis, donderdag heb ik met zoonlief nieuwe meubels uitgezocht om zijn huis een flinke oppepper te geven en vrijdag zijn Marleen en ik naar het Stedelijk Museum Breda geweest. Er was een tentoonstelling van Robin Uleman. Hij had in een periode van drie jaar portretten van zijn (ernstig zieke) vriendin en zich zelf gemaakt. Erg mooi.

In het museum liep natuurlijk een suppoost rond. Een lange magere man met een strak snorretje en een zwart pak, natuurlijk zwart. Zo’n suppoost loopt de hele dag rondjes niets te doen. Niets doen is in feite zijn vak. Als er iets mis gaat, is hij altijd te laat. Als iemand met een stanleymes een schilderij wil aanvallen, doet hij dat natuurlijk als de suppoost in een andere zaal is. Hij haalt zijn stanleymes niet te voorschijn als de suppoost naast hem staat. Een vreselijk saai beroep dus.

Ik heb besloten om een lijst aan te leggen met de meest vreselijke beroepen. Om te beginnen de suppoost en call centre medewerker (in willekeurige volgorde).  Ik sta open voor suggesties om deze lijst aan te vullen (klik op het woord reactie onderaan en het reactieblad opent zich).

Kaarten

Tweede helft december worden velen weer bedolven onder kerstkaarten. Wij ook. Zelf sturen wij overigens nooit kerstkaarten. Wij sturen nieuwjaarskaarten. Niet omdat we een hekel aan kerst hebben, maar omdat we altijd te laat zijn met het maken van een geschikte kaart en het versturen daarvan. Ook dit jaar ontvingen we een kaart zonder afzender. Bestuderen van de stempel op de postzegel leverde twee mogelijk afzenders op, maar helemaal zeker weten we het niet.

Kringloop

Het rondpompen van die kaarten is eigenlijk vreselijk zonde. Deze week was er een heel interessante documentaire (5 delen) over de kringloopwinkel op tv. Ook kerstkaarten kunnen misschien gekringloopt worden. Een mooi blanco etiket achterop en hij kan een tweede leven krijgen. Dan hoeven wij ons geen zorgen meer te maken voor het ontwerp van een nieuwe kaart. We plakken het etiket op alle kaarten die we hebben ontvangen en voor volgend jaar zijn we klaar.

Ik las in de krant dat de kadavers van doodgereden reeën in het bos achtergelaten worden als voer voor allerlei aaseters. Ook kringloop.

En nu worden ook politiepakjes opnieuw gebruikt. Geweldig toch een rugzak van een politiejack?!

Vuurwerk

Maandagavond en -nacht mag er weer vuurwerk afgestoken worden. Ik beschouw die periode als een soort oorlog. Groot was mijn verbazing toen ik vrijdag in de krant een artikel las over de verkoop van vuurwerk. Daarin stelde

Meneer Groeneweg is wel erg overtuigd. Ik kan hem verzekeren dat het niet waar is want er is in ieder geval minimaal 1 persoon tegen, en dat ben ik. Vuurwerk is een hel voor vogels, poezen, honden en andere dieren. Het kost vingers, ogen, handen en soms levens en veel materiële schade. Zolang er vreselijk domme mensen zijn die stunten met vuurwerk, blijft het huilen.

Genoeg schelden voor vandaag. Hopelijk gaan alle lezers gezond het nieuwe jaar in.

Uilen luisteren

Vrijdagavond hebben Marleen en ik om een uur of 11 een wandeling naar het bos gemaakt om naar de bosuilen te luisteren. We waren net omgekeerd om weer huiswaarts te wandelen toen een vrouwtje bosuil zeer dichtbij begon te schreeuwen waarna 2 mannen bosuilen antwoordden met hun prachtige oehoe-roep.

https://www.youtube.com/watch?v=Logoz0VMAoo

Het snerpende geluid is het vrouwtje, het fluiten is het mannetje.

Zwarte specht

Zondagochtend een boswandeling gemaakt bij WP en een zwarte specht gehoord. Helaas niet gezien, hij was te ver weg. Een ontmoeting met een zwarte specht is altijd weer een sensatie.

https://www.youtube.com/watch?v=iXl-JKarek0

2018 loopt af.

Het aftellen van 2018 is begonnen. Welk muziekje is dan beter geschikt dan The Final Countdown (het laatste aftellen) van Europe (speciaal voor de smartphone lezers: klik op de drie streepjes rechts bovenaan en het menu opent zich. De muziekspeler staat onderaan).

Begin januari is het feest weer voorbij, gaan de kerstspullen weer de zolder op en worden de lichtjes in onze dorpsboom weer uitgezet.

Ik wens alle lezers een veilige jaarwisseling en een gezond 2019.