We zijn een weekje op vakantie in Frankrijk. Trouwe lezers weten dat we bijna jaarlijks naar de Morvan reizen om daar een Frans festival bij te wonen. Daarover straks meer.
We logeren (voor de vierde keer alweer) in een prachtige chambre d’hôte, oftewel een B&B: Manoir Theursot in het dorp La Grande-Verrière. Een manoir is een gebouw dat het midden houdt tussen een kasteel en een boerderij.
De kamers zijn prachtig ingericht op traditionele wijze met heel veel ruimte.
Net als in Nederland was het ook hier erg warm, 30° en meer. We hadden de fietsen bij ons met als plan om leuke fietstochtjes te gaan maken. Maandag hebben we ’s morgens en ’s avonds een klein tochtje van ca. 12 km gemaakt om de heuvels te testen. Dinsdag zijn we direct na het ontbijt vertrokken voor een rit van 28 km met Komoot als navigatie. Een mooie route over rustige weggetjes, heuvel op en heuvel af. Maar ook 2,5 km over een pad met grind in het begin dat even later over ging in los zand en stukken met grote keien en steile stukken. Dit pad hebben we gedeeltelijk moet lopen met de fiets aan de hand.
Natte voeten
Die avond hadden we een restaurant besproken in een dorp op 7 km afstand (Saint-Léger-sous-Beuvray). De kortste route was over de D3, maar die hadden we inmiddels al 2 keer gefietst. En dus kozen we voor een alternatieve route. De eerste 2 km voerden ons over een heel rustig weggetje. Google Maps vertelde ons links af te slaan een onverhard pad in. Ook deze keer werd het pad steeds slechter en moesten we weer lopen. Marleen baalde een beetje met haar nette kleren en schoenen. Dat werd nog erger toen we geconfronteerd werden met een riviertje dat ons pad kruiste.
Ik ben er doorheen gegaan, heb mijn fiets geparkeerd en ben terug gegaan en heb mijn schoenen (speciale wandelsandalen) aan Marleen gegeven zodat zij haar schoenen kon sparen. Uiteindelijk een half uur te laat arriveerden we bij het restaurant. Tóch behoorlijk bezweet hetgeen we juist hadden willen voorkomen. Alles werd goed gemaakt omdat ze een heerlijke forel op het menu hadden staan. Terug zijn we toch maar weer over de D3 gefietst.
Frans is niet snel Frans genoeg.
Bij Fransen is je Frans niet snel goed genoeg. Een kleine fout in de uitspraak is al voldoende voor onbegrip. In onze chambre logeerde ook een oudere Franse dame die de familiehistorie aan het beschrijven was, Monique. Marleen met haar mooie Franse uitspraak en ruime vocabulaire startte een conversatie. Monique viel haar in de rede met: “Excusez moi, je parle seulement francais ” (Excuses, maar ik spreek alleen Frans). Ondanks dat Marleen echt wel goed Frans spreekt, had ze toch in eerste instantie niet in de gaten dat Marleen Frans sprak. Je kan begrijpen dat dit niet erg bevorderlijk is voor je Franse zelfvertrouwen.
Ondanks de hoge temperaturen (tot wel 36°) hebben we toch enkele flinke fietstochten gemaakt. Het ging heuvel op en heuvel af met onze e-bikes. Ik had mezelf tot doel gesteld om zo veel mogelijk, liefst alles, op de laagste ondersteuning te fietsen. Dat zorgde voor heel veel zweet en een hartslag tot 155, maar wel een voldaan gevoel. Daarna was er altijd het genot van het zwembad.
En onderweg genoten we indien mogelijk van een koud drankje op een terras zoals hier in Autun.
In Frankrijk heeft ieder gehucht een naam. Ook al zijn het maar 3 huizen, er staat een naambordje vóór en ná het gehucht. Zo ligt het volgende gehucht in de buurt waar wij verbleven:
Je kan dit vertalen met De vochtige Anet. Ik vermoed dat de Fransen er een andere betekenis op na houden.
Luzy liep vol
Op vrijdag was er een grote rommelmarkt in Luzy. Het vinden van een parkeerplek viel niet mee. We hebben het volgehouden maar eigenlijk was het te warm: 36°. Een korte impressie van de rommelmarkt in Luzy:
In de loop van de middag begon ook het lokale festival “Fête de l’accordeon. Uit heel Frankrijk komen (veel jonge) muzikanten en publiek naar deze festivals die door heel Frankrijk worden georganiseerd. Alle campings en hotels in de omgeving zijn het weekend volgeboekt. Ik heb in de afgelopen jaren vaak verteld over die festivals met foto’s en filmpjes. Ik beperk het nu tot 1 fotootje
of kijk eventueel terug op: https://www.louiskrook.nl/ode-aan-de-accordeon-en-franse-dans/ of https://www.louiskrook.nl/manoir-theursot/
Maar, nadat we zaterdagmiddag een spetterend optreden zagen, besloot ik om toch nog een klein stukje te filmen om voor eens en altijd het misverstand te ontkrachten dat een accordeon een saai en duf instrument is dat bespeeld wordt door mensen als John Woodhouse. Een kort fragment van een optreden met slechts een accordeon, een triangel en een trommel.
Maandag keren we weer huiswaarts na een week vol goede zorgen van onze fantastische gastvrouw en gastheer van Manoir Theursot. Volgend jaar weer.