Seniorisme

Deze week heb ik weer een nieuw woord aan mijn woordenschat toegevoegd: Seniorisme. Ik had er nog nooit van gehoord. De omschrijving van seniorisme is als volgt: Alle ouderen zouden saai, traag en slechthorend worden, gaan dementeren en de samenleving vooral tot last zijn. Deze vooroordelen zouden zodanig in je hoofd gaan zitten dat je je er naar gaat gedragen. Het kan nauwelijks toeval zijn dat ik het over het onderwerp ouderen een paar weken geleden ook al heb geschreven (Ouderen zijn het probleem).

Vervolgens vond ik ook nog het volgende overzicht:

Toen ik dit las moest ik direct denken aan enkele weken geleden toen ik inderdaad een lelijke val gemaakt heb. Op 25 mei heb er nog uitgebreid over geschreven (Een ongeluk zit in een klein hoekje). Achteraf blijkt dat dus een dramatische gebeurtenis te zijn geweest. Want dat betekent dat ik er echt bij hoor, bij wat ze noemen de ouderen. En tot mijn grote schrik ben ik deze week wéér gevallen. Bij een verwoede poging om een bijna onmogelijke bal toch te halen tijdens een tenniswedstrijd, gleed ik uit, gelukkig zonder letsel. Als ik het artikel in de krant over seniorisme mag geloven, heeft het inmiddels grote invloed op mij gehad. Ik heb dus ook last van seniorisme, wat een ramp!

Misschien moet ik nu toch maar gaan nadenken over zo’n Oto traplift want traplopen, tennis, fietsen etc. is vragen om ellende.

Het begrip seniorisme heeft dus voor mij een tamelijk negatieve bijklank. Ik kende wél het begrip senioriteit. Dat is juist een begrip dat bij mij heel erg positieve gevoelens oproept. De laatste 15 jaar van mijn werkzame leven werd ik als zelfstandig adviseur voornamelijk uitgenodigd door grote bedrijven. Over de inhoud zal ik niet uitweiden, dat zal voor de meeste lezers niet interessant zijn. Het succes van mijn werk werd nog al eens toegeschreven aan mijn senioriteit (definitie: Senioriteit is een combinatie van ervaring, expertise, en de manier waarop iemand deze uitstraalt en gebruikt binnen een professionele context).

Misschien was het beter geweest om gewoon te blijven werken. Senioriteit in plaats van seniorisme.

Wat ging er in Den Haag allemaal mis deze week?

Veel!

Eerst de Yeşilgöz -Bob rel. Douwe Bob zou optreden op een voetbalfeest voor Joodse kinderen.

Kennelijk was er afgesproken dat er geen politieke statements gedaan zouden worden. Volgens Douwe Bob hing er toch een poster of spandoek met wél een politieke tekst. Hij zei: “Dat was niet de afspraak, dus ik vertrek”. Vervolgens beschuldigde Yeşilgöz hem van Jodenhaat, waarop Douwe Bob met zijn gezin naar het buitenland moest vluchten vanwege doodsbedreigingen. De beschuldiging van Jodenhaat slaat natuurlijk nergens op want hij zou nota bene optreden voor een vereniging van Joodse kinderen. Yeşilgöz wilde in eerste instantie niets terugnemen. Maar na veel negatieve publiciteit en druk uit haar eigen partij heeft ze haar beschuldiging toegelicht, maar nog steeds niet teruggenomen (dat doet ze nooit). De zoveelste miskleun van Yeşilgöz waardoor de VVD misschien moet gaan denken aan vervanging. Maar dat is lastig zo vlak voor verkiezingen.

Er werden deze week twee belangrijke wetten aangenomen.

1. De woningwet. Dat is een goede wet waar tot voor kort geen enkele discussie over was. Het rijk kan makkelijker plaatsen aanwijzen waar gebouwd mag worden en nog meer maatregelen nemen om het bouwen te versnellen. Echter, op het allerlaatste moment werd er zonder debat en zonder dat de Raad van State er naar heeft kunnen kijken, een PVV amendement aangenomen. Hierdoor komt er een verbod om statushouders voorrang te geven voor een sociale huurwoning. Wat je er ook van vindt, maar dit gaat heel grote en vooral dure problemen geven. Want nu moet er voor die statushouders dure noodopvang in hotels en op cruiseschepen gezocht worden. Dat wordt dure chaos.

2. De asielnoodwet. De drie overgebleven coalitiepartijen hadden met elkaar afgesproken om geen enkel amendement aan te nemen, geen afzwakkende en geen strengere. Echter, enkele parlementariërs waren bij de stemming in de Tweede Kamer niet aanwezig om bij Keti Koti aanwezig te kunnen zijn. Zelfs Frans Timmermans was niet aanwezig (ongelofelijk bij zo’n belangrijke stemming). Een amendement van de PVV om illegaliteit strafbaar te stellen werd tóch aangenomen. Volkomen tegen de afspraak in stemden VVD en BBB tóch vóór. Door de afwezigheid van enkele tegenstemmers én door het gedrag van VVD en BBB werd de asielnoodwet met dit amendement erin toch aangenomen. NSC was natuurlijk woest want die partij was tégen en afspraken waren geschonden. NSC en SGP gingen vervolgens twijfelen of ze dit wel konden steunen.

Na veel rumoer gingen NSC en SGP toch akkoord nadat minister van Weel een extra notitie op een briefje had geschreven. Hij schreef dat bepaalde delen niet gehandhaafd zullen worden zodat mensen en instanties zoals kerken en het Leger des Heils die illegalen helpen, niet vervolgd zullen worden. Maar ja, dat zegt déze minister. Misschien denkt de volgende minister daar heel anders over. Een krankzinnige oplossing die staatsrechtelijk geen houd snijdt. De partijen in deze regering zijn dus volstrekt onbetrouwbaar naar elkaar toe en over de betrouwbaarheid naar de kiezer????????

Alsjeblieft, laat een volgende regering beter zijn!

Ik wil graag nog een heel klein stukje (27 seconden) van een toespraak van Michiel van Nispen laten horen (hij neemt afscheid na meer dan 10 jaar voor de SP in de Tweede Kamer). Met name voor PVV-stemmers is dit interessant.